Ursprungligen postat av
Gomtuu
Hei,
Eg har deltatt på 4 Ayahuasca-seremoniar i Nederland. På ein fullt lovlig (i henhold til nederlandsk lov om religionsfriheit) og veldig profesjonell og bra plass i ein mindre by i Nederland. Kan informere om namn for dei som er interessert.
Kan forklare kort mi oppleving. Eg brukte lang tid på å kome fram til ei avgjerdsle om å prøve Ayahuasca. Å møte Mor Ayahuasca må alltid vere eit personlig og privat valg. Dersom du ikkje føler eit kall, ei dragning, bør du kanskje la vere. Tingen er at Ayahuasca etter mi erfaring er ein MEDISIN. Det er ikkje for gøy eller simpelthen fordi du er nysgjerrig. Dersom du ønsker å gå ut å leike i hagen, men du ikkje har rydda rommet ditt, så vil Mor holde deg i øyrene og seie: "Det blir ingen leik før du har rydda rommet ditt, guten min!" Og det kan vere under senga og innerst i det mørke skapet.
Så eg vil seie at dersom du er seriøs og er villig til å overgi deg og forandre noko eller jobbe med noko, så kan Ayahuasca opne dører og gje deg anna perspektiv på indre anliggande. For eksempel om du har hatt eit vanskelig forhold til ein person i livet ditt, kan du kanskje i ein Ayahuasca-seremoni bli vist alt frå denne personen sitt perspektiv. Eller du kan bli gitt ein gigantisk klem og vist at at du alltid har gjort ditt beste.
Uansett, dit eg reiste i Nederland, måtte eg fylle ut eit spørjeskjema ved bestilling, m.a om at eg ikkje går på antidepressiva og at det ikkje er alvorlig sinnsssjukdom i nærmaste familie (f.eks szisofreni). Eg blei anbefalt å følge ein diett i tida opp mot seremonien, f.eks minimere andel lagra ost etc. Eg trur dette er viktig også på grunn av sjølve matvarene, men kanskje mest for å få eit fokus og ein dedikasjon opp mot seremonien.
Då eg kom fram til Nederland og blei ønska velkomen i huset, kjente eg meg trygg. Dei som jobba der var empatiske, tolerante og kunnskapsrike. Eg følte eg var fri til å vere meg sjølv. Det var kanskje 10 stykker der i seremonien, frå ulike land og alle var heilt vanlige folk som meg, men med hjertet utanpå og eit stort mot, for å delta i Ayahuasca-seremoni krever mot.
Fyrst fekk vi tildelt ei seng og kledde på oss behagelige kle og så gjekk veiledarane gjennom det som skulle skje og fortalte om korleis Ayahuasca kan virke og gav veldig gode og kjærkomne tips og råd om korleis gjennomføre seremonien på ein god måte.
Så gikk alle inn i seremonirommet og la oss ned på kvar vår madrass med spybøtte og vannglas og serviettar. Seremonirommet var pryda med flotte ting på veggar og i tak og der var nydelig seremonimusikk. Mitt ønske for seremonien: korleis kan eg finne kjærleik?
Så tente vi kvart vårt telys og kvar av oss, eller den som ville, sa fram eit ønske for seremonien. Så drakk vi eit -"shotglas" Ayahuasca og la oss ned på senga og slappa av. Vegleiarane var der heile tida, i bakgrunnen, om vi trong hjelp. Etter 30 minutt ca. kan du begynne å merke noko, kanskje før. Du kan be om fleire drinkar, men etter 4 timar, les dei opp ei vakker indianarbønn og ringer ei bjelle, og då kan du ikkje drikke meir.
Fyrste dagen drakk eg 2 drinkar trur eg, og hadde ei oppleving meir på overflata. Tankar gjekk fort og hadde litt mønster og fargar i tankane. Konflikter i familien og konflikt i verden, kom igjen og igjen i tankane. Men to ord blei gjentatt igjen og igjen: Respekt og Tolmodigheit. Det var det eg sat igjen med etterpå. Eg følte det var viktig, men eg følte også eg ikkje var komen særlig lenger. Det var noko inni meg som eg ikkje klarte å nå, noko eg måtte kjenne på eit følelsesmessig plan. Eg hadde berre booka ein seremoni, men dagen etterpå klarte eg ikkje å forlate huset. Eg spurte om eg kunne vere ein dag til. Eg tenker at eg no gav meg over til Mor Ayahuasca. Det var veldig lite motstand i meg. Den ettermiddagen, då eg drakk drink nummer 3 og dei las opp indianarbønna etter 4 timar, gjekk eg langt ned i meg sjølv, til ein plass med glødande, pulserande fargar. Så såg eg kongeriket mitt i gull, lysande, slik det ein gong var, så blei alt grått og visna. Det var eit bilde på noko som hadde skjedd inni meg. Så kom dette: vis respekt og tolmod med det eg viser deg no. Eg såg at eg hadde tatt alt på skuldrane mine, all faenskap og dumme ting som hadde skjedd. Her er korset ditt, kan du bære det? Eg hadde glimt av eit flakkande, fortapt sinn, og det var valget: bær Krossen din eller gå under. No følte eg meg 100 % som Jesus. No tok eg bøtta og følte meg som eit forhistorisk dyr som kvitta seg meg sjukdom. Spydde og spydde og banka handa i golvet: tolmod og respekt! Slik holdt eg på lenge, så roa det seg, og eg sa til meg sjølv uttallige gongar: fy, faen! Takk skal du faen meg ha! Respekt og tolmod! Etter ei god stund følte eg meg som eit lauv som landa på bakken, og då stod eg opp og gjekk ut til dei andre. Eg hadde fått det eg hadde håpa på. Eg var veldig stolt og glad. Eg kunne ha skrive meir her, og eg reiste tilbake 6 mnd etterpå for to seremoniar til.
